مقایسه روش های تحلیل عاملی تاییدی و نسبت درست نمایی مبتنی بر مدل پرسش – پاسخ در ردگیری کنش افتراقی سوالات آزمون های سرنوشت ساز

زمینه: اگر چه روش های متعددی جهت شناسایی سوالات سودار معرفی شده است اما تحقیقات اندکی به صورت تجربی قدرت و کارایی هر یک این روش ها را مورد بررسی قرار داده است. هدف: هدف از تحقیق حاضر مقایسه آزمون نسبت درستنمایی مبتنی بر مدل پرسش – پاسخ و روش تحلیل عاملی تاییدی در شناسایی کنش افتراقی سوالات آزمون های سرنوشت ساز بود. روش: برای پاسخگویی به سوالات تحقیق از روش مطالعات شبیه سازی مونت کارلو استفاده شد. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها در تکرار های متوالی نشان داد که روش های مبتنی بر IRT در شناسایی DIF نسبت به روش های CFA برتری دارند. این برتری در تمامی شرایط DIF مشاهده شد. با این همه تفاوت دو روش در حجمهای نمونه 1000 نفری، جزئی و قابل اغماض است. همچنین میان دو روش از نظر شناسایی نوع DIF تفاوتی دیده نشد.